Retko se dešava da u izlagačkim prostorima u Beogradu, koji se nalaze fizički blizu jedan drugom, imate predstavljene projekte izrazito autentičnih i ključnih ličnosti savremene umetničke scene kao što je to slučaj sa trenutnim izložbama Zdravka Joksimovića, Uroša Đurića i kolektiva IRWIN. Generacijski bliski, svako od pomenutih umetnika bi u ovom trenutku trebalo da ima institucionalnu evaluaciju rada koja bi omogućila sagledavanje doprinosa u širem kontekstu nego što je ponuđen. Međutim, i pored fragmentarnosti u izboru, svaka celina nudi dovoljno reprezentativan (mikro)uzorak iz kojeg se mogu izvesti brojne vremenske, prostorne, intelektualne i umetničke relacije.
It‘s a beautiful Country su plakati koji jednu sada nepostojeću zemlju zamenjuju drugom. To su slike prelepe zemlje, čiji predeli postoje, ali ne i teritorija
Zdravko Joksimović se upustio u izazovan umetnički dijalog s radom cenjenog i voljenog kolege Bore Iljovskog (1942 -2013). Prepoznatljiv po karakterističnom ornamentu i liniji, koje je varirao u slikama različitih kolorističkih odnosa, Bora Iljovski je Joksimoviću ponudio široku slikarsku matricu koju je jedan od naših najboljih vajara reinterpretirao u inventivno osmišljene plošne skulpturalne forme. Koristeći ornament i liniju kao vezivnu relacionu građu sa slikarskim originalima, Joksimović od kombinovanih materijala, kože, grafita, platna, bakra, aluminijuma, akrilika, gume ili drveta izvodi svoje konstrukcije, koje su istovremeno i iskrena posveta drugom umetniku, ali i dragoceni iskorak u vajarskom izrazu. Joksimovićev miks slikarskih i vajarskih materijala i odabrana forma koja ne insistira na uočljivoj i izrazitoj trodimenzionalnosti, spojeni su u perfektnim odnosima koji njegove radove istovremeno mogu okarakterisati i kao slike i kao skulpture. Čini se da je umetnik ekstrakovao najbolje od dva sveta, svog i sveta Bore Iljovskog, da bi u konačnoj formulaciji iskazao zaokružene umetničke zaključke koje je „uvio“ u gotovo pesničke jezičke okvire u naslovima: Meni za pomorskog kapetana, Svako ima svoj okean, Elegantna i nasmejana ili Vodiću te, obećavam. Zanatski i misaono zaokruženi, Joksimovićevi radovi na taj način čine posmatraču vidljivom tu prefinjenu i delikatnu misaonu i intimnu konverzaciju između dva izuzetna umetnika.
Zdravko Joksimović se upustio u izazovan umetnički dijalog s radom cenjenog i voljenog kolege Bore Iljovskog
Davši svojoj izložbi naziv Autonomizam sada i ovde, Uroš Đurić je gledaocu sugerisao da je reč o autoreferentnoj izložbi, kojoj cilj nije samoglorifikacija, već naprotiv, preispitivanje i reinterpretacija postulata zacrtanih u Manifestu autonomizma, koji je, zajedno sa Stevanom Markušem, napisao i objavio pre tačno trideset godina. Ideje i kriterijumi koji su bili tadašnje polazište, sada su uz korišćenje stečenog iskustva i najrazličitijih referenci, kojima ovaj naš slikar vlada u širokom društvenom i kulturološkom dijapazonu, zaokruženi u umetničke iskaze koji govore i o našem vremenu, ali i o umetnikovom statusu u njemu. Lik umetnika je dat u formi pripovedača ili medijatora različitih iskustava, koji nam u formi slika sugeriše međurelacije, doživljene, mišljene ili opažene, sa namerom da nam to iskustvo prenese ili nas, barem, natera da o njima razmislimo. Relacije su neočekivane i duhovite, nespojive, zabavne i nadrealne. Date su sa distancom zrelog, etabliranog i ostvarenog umetnika, kao komentar ili zabeleška, bez namere da izrečeno deluje kao nadmeno pametovanje. Zbog toga se apsorbuju lako, ali misle dugo. Baš kao ponovo pročitana misao shvaćena na sasvim nov i drugačiji način. Samo u tako shvaćenoj slici poljubac može biti okarakterisan rečenicom u oblačiću: Umetnost koja se odveć vezuje za politiku unapred pristaje da podeli sudbinu te politike.
Davši svojoj izložbi naziv Autonomizam sada i ovde, Uroš Đurić je gledaocu sugerisao da je reč o autoreferentnoj izložbi
Angažovanoj grupi umetnika koja posvećeno radi na redefinisanju i ponovnom umetničkom uspostavljanju Umetničkog paviljona „Cvijeta Zuzorić“ kao relevantnog izlagačkog prostora, možemo da zahvalimo na segmentu nedavno održane retrospektivne izložbe Was ist Kunst IRWIN? ovog umetničkog kolektiva u Dortmundu. Radovi predstavljeni u „Cvijeti“ proizašli su iz takozvane NSK State in Time – NSK države u vremenu, umetničke konstrukcije IRWIN-a nastale početkom devedesetih godina, čije postojanje nije trebalo da bude prava država, ali je bilo poželjno da referiše na raspad SFRJ i stvaranje niza novih evropskih entiteta. Ova fiktivna država imala je svoj jednako nepriznat pasoš, koji je u jeku građanskog rata u Jugoslaviji mogao poslužiti kao pomoćni dokument, o čemu, putem video-radova, svedoče iskustva građana Bosne i Hercegovine. U neočekivanom obrtu, ovaj pasoš je odskoro mnogim stanovnicima Nigerije postao validna isprava. Najzad, imaginarni fizički prostor mentalne državne tvorevine predstavljen je i serijom od šest postera, od kojih je svaki deo turističke kampanje koja je afirmisala lepote nekadašnjih jugoslovenskih republika. It‘s a beautiful Country su plakati koji jednu sada nepostojeću zemlju zamenjuju drugom. To su slike prelepe zemlje, čiji predeli postoje, ali ne i teritorija.
