Moj prijatelj Zdravko Pečar i njegovi saharski karamani je rečenica kojom je 1973. Mića Popović potpisao svoju sliku, portret drage ličnosti, aktera i svedoka istorijskih događaja i utemeljivača institucije na čijem zidu je slika prvi put predstavljena javnosti. Popovićevim portretom Pečara, kustosi izložbe Nemanja Radonjić, Emilija Epštajn i Ana Knežević, uveli su nas u novo od periodičnih podsećanja na jugoslovenskog pustolova, čoveka koji je, zajedno s Vedom Zagorac Pečar, Muzej afričke umetnosti u Beogradu stavio na mapu posebnih kabineta kurioziteta posvećenih kulturi Afrike, ne po bogatstvu poklonjenih i kupljenih predmeta sakupljenih u njemu, već po jedinstvenom antikolonijalnom karakteru koji je gradivna supstanca njegovih temelja. Međutim, izložena slika samo je jedna od predstava kojima kustosi pokušavaju da sagledaju Pečarov bogat život i uloge koje je tokom svojih avantura preuzimao. Zbog toga su ih grupisali u četiri celine ili portrete, da bi iz nekoliko perspektiva predstavili ovu autentičnu figuru naše ne tako davne istorije.
Opasni revolucionar, (ne)zvanični ambasador Titove Jugoslavije, novinar van redakcije, istoričar van kabineta, pustolov i putopisac. Iza svakog portreta je neka neverovatna priča i upečatljiva fotografija – od partizana u prevelikom šinjelu, izbeglog logoraša u zagrebačkom odredu, do maskiranog ilegalnog učesnika antikolonijalne borbe Alžira protiv Francuza u leto 1958. godine. Od sagovornika revolucionara Franca Fanona i Omara Usedika 1960. u Tunisu, do autora doktorske disertacije o alžirskoj revoluciji i neobjavljenih studija o transatlantskoj trgovini robljem. Od učesnika najveće avanture jugoslovenske žurnalistike sa UN trupama na Sinaju, do svedoka svemirske trke ispred sovjetske letelice Vostok. Dok gledate izložena dokumenta, predmete i fotografije grupisane u nizove u ovoj svedenoj ali sadržajnoj postavci, pred vama se odvija nenapisani roman jednog istinskog avanturiste, pustolova koji traži svoju knjigu, neobičnog junaka nekog akcionog filma u nastanku.
