Kao da Beogradu nije preko glave što ima kontroverznu figuru Stefana Nemanje, u grandioznoj razmeri, naivno viđenog Despota Đurđa, i ko zna koliko drugih spomenika sa manjim istorijskim dignitetom, još mu treba i monument posvećen Draži Mihajloviću, komandantu Kraljevske vojske i vođi četnika. Bar tako je smislio Aleksandar Šapić, gradonačelnik srpske prestonice.
A kao da njemu nije dosta što po svaku cenu hoće da skloni Tramvajski most sa Save, i da parališe saobraćaj, i što bi jedino gradsko saobraćajno preduzeće da ustupi sumnjivim pojedincima, već je zapeo i da iskopa Josipa Broza Tita.
Njegove zamisli sporne su iz više razloga. Naime, iako rehabilitovan 2015, zbog „montiranog“ sudskog procesa od strane komunista, dobar deo stručnjaka i naroda veruje da je Draža bio ratni zločinac. Slična srazmera važi i glede simpatija prema doživotnom predsedniku SFRJ, ali veći deo „mrzitelja“ iskopavanje smatra vandalskim činom. Baš kao i izmeštanje komunističkih velikana, u bronzi, sa Kalemegdana, to je još jedna Šapićeva zamisao.
Obaška što je Kuća cveća, gde je Tito sada, izuzetna turistička atrakcija, i što gosti tog memorijala obično svrate i u Muzej Jugoslavije, te još nešto saznaju o istoriji zemlje koju posećuju. E, pa, i ta ustanova bi trebalo da promeni funkciju, posvetivši se istoriji Srbije, ponovo po Šapiću.
Džaba njemu doktorat sa Fakulteta za poslovni i industrijski menadžment Univerziteta Union, makar i ne bio plagiran, kad nije upoznat da ovaj muzej već postoji na Trgu Nikole Pašića. Da ga je obišao, znao bi da je za Srbe najpogubnija zavada, koju on uvodi preko istorijskog nasleđa.
